Έφερε κοντά του τον κόσμο και τον κρατάει ζεστό

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ο κόσμος να μαζεύεται κατά χιλιάδες στο Κλεάνθης Βικελίδης γεμάτος προσμονή και λαχτάρα και στο τέλος της ημέρας να επιστρέφει ξενερωμένος στο σπίτι του.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ένας τέτοιος φόβος πλανώνταν χθες στην ατμόσφαιρα, κάτι σαν deja vu. Τον ενίσχυσε η νευρικότητα της ομάδας του Σάββα Παντελίδη στο πρώτο ημίχρονο και το χαμένο πέναλτι του Ματέο σε ένα απολύτως κομβικό σημείο του αγώνα, στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Η γκέλα είναι η αλήθεια ότι παραμόνευε στη γωνία χθες, αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ, έτσι όπως είναι δομημένος πλέον, δύσκολα θα την πατήσει την μπανανόφλουδα. Το κατάλαβαν άπαντες στο δεύτερο ημίχρονο όταν οι παίκτες του Σάββα Παντελίδη, ισοπέδωσαν τον αντίπαλο, δημιουργώντας την μια ευκαιρία μετά την άλλη, βγάζοντας εκτός από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα που διαθέτουν και χαρακτήρα, χαλιναγωγώντας και τον πόθο να ικανοποιήσουν το πολυπληθές κοινό που σύρρευσε να τους δει. Μην ξεχνάμε ότι ο έλεγχος των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικός μέσα στον αγώνα, πόσω δε μάλλον όταν ο αντίπαλος έχει έρθει για να παίξει με το χρονόμετρο και τα νεύρα και όχι… ποδόσφαιρο.

Για να ήμαστε απόλυτα δίκαιοι, βοήθησε από τον πάγκο και ο προπονητής. Με τις στοχευμένες αλλαγές που έκανε, τη στιγμή που έπρεπε. Ο Λάρσον, παρότι δεν… μπήκε στις φάσεις, άνοιξε το πλάτος του γηπέδου, και με τις πανέξυπνες κινήσεις που διαθέτει τραβούσε παίκτες πάνω του, άνοιγε χώρους και πάσαρε στον σωστό χρόνο. Ο Μαρτίνες όταν μπήκες πήρε μπάλες, έτρεξε μαζί με αυτές και πάσαρε σωστά, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα και τον Ντιγκινί. Η κίνηση όμως κλειδί ήταν η είσοδος του Βαλεριάνου αντί του κουρασμένου και πιο αργού Κόρχουτ. Ο ΟΦΗ απειλούσε με την ταχύτητα των Κουτσιανικούλη και Φερέιρα που ταλαιπώρησαν την αργή χθες άμυνα των κιτρινόμαυρων και ο Έλληνας διεθνής μπήκε για να ασφαλίσει τον κίνδυνο και να δώσει την δυνατότητα, στους υπόλοιπους να επιτεθούν κατά ριπάς. Χώρια που κέρδισε το φάουλ από το οποίο προήρθε το γκολ του Ματίγια, όπως και με την Λαμία. Ο Ματίγια με την ψυχολογία που έχει αισθάνομαι ότι μπορεί να σκοράρει από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου και είναι πραγματικά ευλογία για τον Άρη να διαθέτει ένα ποδοσφαιριστή με τέτοια ευχέρεια στις στατικές φάσεις.

Ο Άρης, καθώς μπαίνουμε στην τελευταία τετράδα αγώνων, έχει πάψει να κοιτάει πίσω. Ο στόχος είναι ξεκάθαρα η 4η θέση και θα την παίξει με τον Ατρόμητο. Με τις πιθανότητες να είναι με το μέρος του εφόσον πάρει αποτέλεσμα το Σάββατο στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό.

Θέλω να σταθώ και σε κάτι άλλο που θεωρώ ότι ήταν το μεγαλύτερο κέρδος από το χθεσινό όμορφο απόγευμα στο Βικελίδης. Τα δεκάδες μικρά παιδιά που ήταν στο γήπεδο μαζί με τους γονείς τους. Η καλή μέρα και το κλίμα ευφορίας έφερε φρέσκα πρόσωπα στις κερκίδες. Το νέο αίμα που χθες είχε μια πρώτη ευκαιρία να γαλουχηθεί στα κιτρινόμαυρα, να το χαρεί, να διασκεδάσει, να περάσει ένα όμορφο δίωρο. Τι πιο όμορφη εικόνα από αυτή των παιδιών στους ώμους και στις αγκαλιές των γονιών τους…

Ο Άρης, στο φινάλε μιας… περίεργης χρονιάς, εκτός από την διαφαινόμενη επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συσπειρώνει ξανά τον κόσμο του. Όχι τους αθεράπευτα αφοσιωμένους. Αυτοί τον ακολούθησαν σε κάθε γεωγραφικό πλάτος της χώρας στα δύσκολα χρόνια. Τους υπόλοιπους που βλέπουν προοπτική και άρχισαν να μαζεύονται.

ΥΓ. Μου άρεσε η απάντηση του Παντελίδη στην ερώτηση για το περιστατικό στο ποιος θα αναλάβει την εκτέλεση του πέναλτι. Απάντησε διπλωματικά αλλά όλοι κατάλαβαν ότι στην ομάδα, υπάρχουν κανόνες και τηρούνται.

ΥΓ1 Επειδή ο διαιτητής έδωσε ένα καθαρό πέναλτι (άσχετα αν αστόχησε ο Ματέο) δεν σημαίνει ότι δεν επιτρέπετε να δώσει ένα ακόμη πεντακάθαρο αμέσως μετά την εκτέλεση του Ματέο.

ΥΓ2 Ο Άρης δεν πρέπει να απαιτήσει τίποτα λιγότερο από ξένους διαιτητές στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο.